เกาะใต้เกาะเดียว...ไม่เอี่ยวเกาะเหนือ... พ่อกับแม่ไปด้วย...ทั้งสอง...สูง...ด้วยวัยวุฒิโลดโผนไม่ได้...นั่งรถนานไปก็ไม่ดี...ต้องแวะเข้าห้องน้ำบ่อยหน่อย เจ็ตโบ๊ตที่ควีนส์ทาวน์ก็เหวี่ยงแรงไป...จะขึ้นเฮลิคอปเตอร์ชมธารน้ำแข็ง...
ก็ดูจะหวาดเสียว...เครื่องบินเล็กชมวิวและบันจี้จัมพ์ไม่ต้องพูดถึง ตัดออกหมด...ความตื่นเต้นทั้งหลาย...แล้ว...เหลืออะไร...จะให้โม้อะไรให้ใครฟังหล่ะ?เที่ยวตลาดนัดข้างสนามม้า เดินเล่นในสวน แวะร้านขายผลไม้สุดสดกินปลาแซลมอนจากฟาร์มบนเขาที่สูงที่สุดในโลก...กินไอติมในเมืองเล็กชมใบไม้เปลี่ยนสี...ดูดาวพราวฟ้าที่ทะเลสาบเทคาโปหนึ่งในไม่กี่ที่ในโลกที่มีการอนุรักษ์พิทักษ์ความมืดของท้องฟ้าไว้ให้ดาวเปล่งประกาย ดาวที่นี่สวยที่สุดไม่มีปีนเขา....ไม่เหนื่อย...ไม่ล้า...ชมวิว...ชิล ชิลคนสูงอายุไปได้...เส้นทางนี้...แค่เนี้ย...?