ตื่นขึ้นมาทุกวันฉันยังเหมือนเดิมเริ่มชีวิตด้วยแสงสว่าง -- ความจริงที่เธอต้องฟังความจริงที่เธอแกล้งลืมมัน -- กลับตัวก็ไม่ได้ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง -- ให้เธอไปพักพักพักกันซะก่อน -- คำบางคำนั้นแรงเกินไปและมันทำร้ายจิตใจคน -- พูดอีกทีพูดอีกที่พูดอีกทีได้หรือเปล่า -- อ่านไปอย่างข้าช้าเรื่องราวคนช้ำซ้ำแต่มันไม่ขำเพราะเป็นตัวเรา -- สบายสบายถูกใจก็คบกันไป -- เหมือนฝันเลือนรางเคว้งคว้างลอยไปไม่เหลืออะไรสักอย่าง -- ถ้าเราได้เจอกันอีกสักครั้งอยากถาม -- เพราะฉันนั้นต้องการมีเสี้ยวนาทีที่ยิ่งใหญ่ -- บทเพลงที่เก็บเอาดาวทุกดวงเขียนเป็นท่วงทำนองขับขาน -- อย่าปล่อยมือฉันได้ไหมไม่ว่าอะไรก็ตาม

บางคน กามแม่ว่า "จำได้ไหม" พอแม่มองแบบจำไมใด้ ก็หันมาพูดกับฉันว่า "จำไม่ได้หรอกเนอะ ใช่ไหม" บางคน ถามแม่ว่า "จำได้ไหม" พอแม่ยิ้มแล้วพยักหน้าก็ถามต่อว่า "ชื่ออะไร" ซึ่งแม่ก็มักตอบไม่ได้ บางคน ถามแม่ว่า "จำได้ไหม" ไม่ว่าดแบ๊กจากแม่จะเป็นอย่างไร ก็หันมาถามฉันว่า "เป็นมานานหรือยัง" "เป็นได้ยังไง" "น่าสงสารแก" และอื่น ๆ อีกมากกกกกกกมาย" โรคอัลไซเมอร์อาจไม่ใช่เรื่องไกลตัวอย่างที่คุณคิด ชลจร จันทรนาวี ถ่ายทอดหลากแง่มุมและความรู้สึกของการดูแลแม่ซึ่งเป็นอัลไซเมอร์มากว่า 7 ปี แม่ไม่ใช่หนังสือฮาวทูแต่เชื่อว่าคุณจะเข้าใจทุกข์และสุขของทั้งผู้ป่วยและครอบครัวของเขายิ่งขึ้น